10

"Torentje torentje Bussekruit. .wat hangt eruit.. een gouden fluit.. een gouden fluit met knopen..Torentje is gebroken!.."
Stomverbaasd kijken de kleintjes van de buren Hoe ik blokje op blokje stapel en met 1 vinger de ontstane toren een zetje geef. Rode, blauwe, gele en groene blokjes. Lang en kort, rond en driehoekig.  Na drie keer zingen probeer ik ze het ook te laten doen. Het lijkt of ze niet durven. "Toe maar! Taa!" moedig ik ze aan. Schoorvoetend pakken ze de blokjes. Nu nog een torentje maken. Het lukt. Maar als mijn mobiel erbij komt om een foto te maken staan ze direct achter me. Ik probeer ze uit te leggen dat ze ze bij de auto en de blokjes moeten gaan zitten. Maar nee, de mobiel blijft het meest interessant. We maken nog even een trein van de blokjes..tsjoeke-tsjoeke-tsjoek en dan is het speel-half-uurtje  om wat mij betreft.
"Taa suo kono!  Go home! I am going to relax!" Het 'grote' meisje van vier trekt  ruw haar broertje van twee aan een arm omhoog. De anderen slenteren er achteraan. Steeds omkijked naar mij.
"Dahag!  For njato! Tot later!"
De roestige deur van de poort blijft half open hangen aan de gebroken scharnieren. Ik hink er naartoe om hem dicht te doen. Anders komen de geiten en /of koeien gezellig de planten opvreten. Daar geef ik  ze geen twee maal per dag water voor.
Water is trouwens een issue.  Naar de put hinken met lege emmers gaat nog. Terug met volle een stuk minder. Zodra er een buurvrouw mij komt groeten vraag ik ze twee emmers te halen. "Alsjeblieft!  Please! " en wijs op mijn knie. Als ze door de palo naar de badkamer lopen om de emmers in het grote reservoir naast het toilet te kieperen,  zie ik hun ogen van links baar rechts schieten. Nieuwsgierig wat die toubab allemaal binnen heeft.
"Abarrakaa bake! " bedank ik ze uitgebreid. Grappig genoeg bedanken ze mij dan terug met 'Abarraka bake'.
Water. Waswater wordt spoelwater voor het toilet. Badwater wordt waswater. Afwaswater gaat naar de coconut tree. Etc etc etc.
En die andere..electriek?  Alles doe ik met mijn mobiel die ik laadt met de WakaWaka's. Schrijven, fotoos maken, bellen en berichtjes sturen. s Avonds een lamp boven de tafel en een bij het fornuis. Gaat Malang in bad, dan verhuizen de lampen mee.  En als dan eindelijk de dag voorbij is probeer ik tegen negenen nog even wakker te blijven met de kerstverlichting aan in de tralies van de ramen. Een goedkope whiskey als slaapmutsje in een plastic beker naast me.  Om half tien gaat alles uit en is het donker en doodstil in de Roundhut.