09

Buiten in de hitte tjilpen de piepkleine vogeltjes in de sinaasappelboom. Eronder heb ik afgesneden melkcontainers van AH gelegd met water. Het werkt.  s Ochtends een fazanten moeder met haar kleintje. Of twee duiven die gewoonlijk boven op de houten spanten zitten van het nog niet afgebouwde huis van Omar.
Het is middag en de zon staat loodrecht boven de Roundhut.
Binnen is het een gekrakeel . Malang zit met drie vriendjes te tekenen, plaatjes te kijken in de nieuwe 'dictionaire' of met de houten 'computer' te spelen. Het is net een privé schooltje. Om beurten laten ze zien wat ze getekend hebben.Ik vraag in het Engels en als ik het toevallig weet in het Mandinka.  Zo leer ik maan, zon en sterren.  Kleuren en kleding.
Met overslaande stem roept Malang zijn vriendjes erbij als hij de lichaamsdelen in het kinder woordenboek ziet. Hij kan zich moeilijk concentreren. Steeds haalt hij iets nieuws uit de speelgoedkist.  Als een echte juf leg ik hem uit dat drie dingen genoeg is. Hij vat het en legt de zojuist opgehaalde puzzle weer terug in de kist.
Ondertussen stroomt de veranda langzaam vol met meer buurkinderen. " Vier is genoeg" waarschuw ik. En vervolgens stuurt Malang ze boos naar huis : "Taa suo kono! Go home!"  Ik verbeter hem dat hij het best wat aardiger mag zeggen. Maar hij zit alweer in zijn boek. Vliegtuigen en motoren.
Een wereld gaat open voor de boys.
Na ruim een uur vind ik het mooi geweest. "Opruimen alles en naar buiten! Play in the street!" Alleen Malang begrijpt mijn Nederlands maar de drie anderen horen aan de toon dat het Klaar! is. Ze  rennen het erf af , klaar om in bomen klimmen of geiten achterna te zitten.
Eindelijk weer rust.