12

12

Zondagsrust. Even aan mezelf toekomen. Geen Malang want die is gisteren na de hardloopwedstrijden op school bij zijn moeder gebleven. Te laat en te donker om nog naar de Roundhut te lopen.
Met moeite blijf ik na de interne klok van 6.45 uur nog liggen tot half acht. Dan moet ik opstaan vanwege kramp in beide benen. De massage gisteren, zowel door de vrouw op het strand als 's avonds thuis door Kumba, heeft de toestand wel iets verbeterd maar de krampen blijven helaas.
"Your bathroom is dirty" mompelde Kumba gisteren toen ze emmer na emmer in het reservoir kieperde. Logisch, denk ik, we banjeren maar in en uit met smerig zand aan de voeten dat aandoet op de vloer als modder. Dus eerst maar eens dweilen. De was die al een dag in het sop staat uitwringen en het sop als dweilwater gebruiken. Na een half uurtje ziet het er spik en span uit.
Ondertussen kruipt de zon gestaag omhoog. IJs halen voor het koekastje, voor het te warm is. Lopend naar de hoofdweg met de twee koelboxen of toch maar met de fiets? Fietsen is nog steeds geen optie met die klote knie dus loop ik er naast door het mulle zand. De batterij geef ik om op te laden af bij het benzine winkeltje van Kawsu. Aan de overkant is het winkeltje waar ik ijsblokken koop.
" Doe maar zes!" besluit ik. De fiets kan het wel dragen. Als de boxen nog makkelijk eentje erbij kunnen hebben haalt de vrouw er nog eentje in het achterhuis waar haar ijskast dag en nacht toeren draait. "Eight he?!" probeert ze. Ik schudt mijn wijsvinger waarschuwend heen en weer en lach.
Als ik terugloop passeer ik op de hoek de buurvrouwen die al hevig aan de was zijn bij de put. Omringd door kinderen in soorten en maten. Sinds deze week heb ik maar eens echt contact met ze gemaakt. Altijd passeer ik met de auto en ben dan met mijn aandacht bij de bocht die ik moet nemen. "Toebaaboo!" roepen ze allemaal. Ik stel me voor en merk dat het woord tineke een brug te ver is voor ze. " Mama"  lach ik, "afai Mama" . Zeg maar Mama. Alsof alleen ijs halen met de fiets niet genoeg uitdaging is vraag ik de vrouwen een foto van me te nemen. Met handen en voeten "click!" maak ik het ze duidelijk. Alsof de mobiel elk ogenblik in brand kan vliegen houdt ze het voorzichtig met twee vingers vast. Even twijfelen en dan hoor ik "Click!" en de foto is gemaakt. Tien met haar zoveelste challenge zonder jeep: ijsblokken halen. Natuurlijk gaat vervolgens de familie op de foto. Het mag allemaal niet te lang duren want de zon stijgt en stijgt.
Met een "Mama, Bye bye!" wordt ik door de moeders en de kleintjes uitgezwaaid alsof ik op weg ga naar Dakar.