02

Aan de verhalen ligt het niet dat ik niet schrijf. Die zijn er te over. Direct al bij aankomst op de Airport - niemand om me op te halen om middernacht. Laten we het houden op een misverstand.  Met 60 kilo bagage in een donker en inmiddels verlaten luchthavengebouw voelt niet echt prettig.
Om terug te komen op schrijven, vanaf dag1 probeer ik alles 'op peil' te krijgen en schrijven is totaal niet aan de orde. Emmersvol water ophalen uit de put en overgieten in een  reservoir in de badkamer. Tien jerrycans drinkwater tappen  aan de weg. Helaas met de auto van Omar naar het naburige dorp omdat 'onze' leiding kapot gereden was een week geleden en nog niet gerepareerd.  Vervolgens proberen de jeep aan de gang te krijgen. En als hij het doet met een ongelovig gezicht achter het stuur plaats nemen om de banden op te laten pompen.  Ondertussen zwaaien en groeten naar Jan-en-alleman en blij zijn weer terug te zijn, al blijft het een haat-liefde verhaal. Bij het buurtshopje aan de hoofdweg naarbinnen om handen te schudden en naar de buren voor  ijsblokken om meegenomen etenswaar nog enigszins koel te houden (nee ik wil niet meteen zonder kaas, volgende week is vroeg genoeg.) En dan brengt Omar de verstuurde bananendozen en Malangs fiets. Dat is pas echt werk aan de winkel. Wie krijgt wat?! Hoe verwen ik de een en hou ik de ander domweg tevreden om moeilijkheden te voorkomen?
En dan natuurlijk kleinzoon Malang die direct de dag na aankomst met zijn tasje kleren voor de deur staat. Boekjes lezen, keurig koken en alles wat je doet bij een 7jarige. We knuffelen en hij weet van gekkigheid niet waar hij mee zal gaan spelen.  In no time ligt de hele palo vol met blokken, auto's, kleurboeken en potloden, en kan ik bijkans geen poot meer verzetten zonder mijn nek te breken. Alsof ik niet wegeweest ben zitten we 's ochtends op de veranda aan  de pap en zwaai ik hem uit bij de poort als hij op weg gaat naar school.
Koffie drinken en ondertussen onkruid uithalen: het is een chaos overal.
Zo kan ik nog regels vol schrijven. Maar dat doe ik niet want ik lig uitgevloerd en dubbel gevouwen op mijn 'nieuwe' bankje  heerlijk van muziek te genieten. Met twee biertjes gescoord bij de pater is dat dubbel plezier.