25

De pen leek even opgedroogd, maar hier is niets wat het lijkt. Dus ook een lege pen niet.
Alweer 29 dagen voorbij. Tijd om een stempel te halen bij de Immigratie dienst en 1000 dalasis betalen. Na drie keer vond ik het mooi geweest. Verzin een list.
Niet zo moeilijk als je dichtbij Casamance zit, in Zuid Senegal. Je hoeft alleen maar twee dorpen verderop te rijden en met een piroque over te steken. Zelfde dag weer terug en je hebt je gratis stempel.
Dat weet de dienstdoende ambtenaar ook wel, dus werd ik ondervraagd over het wie-wat-waar-waarom.
Nu waren we erg laat, half drie, dus moesten we een slim plan uitdenken. Mama en ik zouden zeggen dat we geld moesten brengen naar het eerste dorp in Casamance, Njafrang. Eenmaal aan de overkant zouden we ontdekken dat we het geld vergeten hadden en dus snel terug gingen om het op te halen. Stempel in paspoort om Gambia weer binnen te gaan en klaar.
Niet dus.
A. Ik was een dag te laat ( boete)
B. Mama was haar ID-card vergeten.
C. U moet gewoon 1000 dalasis betalen.

Ahum. Op welke toer gaan we nu weer?! De vrijwilligers? De niet-toerist? De Half Gambiaan?
Hoe het precies ging weet ik niet na al ons gedraai, maar plots kwam meneer met het Residenten plan.  Eenmaal zestig euro betalen voor een heel jaar en verder geen gezeur. Nu had ik dat al veel langer overwogen, maar het ontbrak me aan moed om die administratieve rompslomp op te starten. Naar hier, naar daar, dan naar elders en dan weer drie keer terug.
"No NO, it is they just do not know it." En hij schoof me een papiertje toe met zijn telefoonnummer. Ongelovig staarde ik hem aan. Wat moest ik daar dan mee?
"You phone me when you want your Residence card and I will tell you where I am at that moment. "
Wel erg eenvoudig. Meteen morgen dan maar? Pasfoto's laten maken en de man opbellen. Doen we!
En dan komt het toetje. Het addertje onder het gras: "Holland people are very good. They sponsor. I have to kids. They need sponsor!"
Lachend wijs ik op Mama.
"Look, I sponsor already one! Ten years already!"
"Two more!" houdt hij vol. Maar ik heb inmiddels mijn gratis stempel in mijn paspoort en zwaai lachend naar hem als ik terug loop naar de jeep.
"For soma!! Tot morgen!"
Als we de hoek om zijn gieren we het uit als tieners.
"You are bandito!" lacht Mama. "Big big Bandito"
Een prachtig compliment na een leuk avontuur. Want aan de overkant zijn we gezellig gaan wandelen door de Bush. En na een uurtje weer terug met de piroque. Omringd door pelikanen op het water.